Kom vår!

 

Dette diktet ble skrevet som en skoleoppgave for 17 år siden, og jeg fant det helt tilfeldig igjen i dag. Tittelen på oppgaven var

Den sjarmerande nordnorske våren

 

Våren...

Trekk pusten djupt

Kjenn at nytt liv fødes-

ikkje berre ute, men inni deg sjølv også.

Gå ut...

Set deg ned på bakken

Sjå at spira veks opp

Stryk handa di over

den nordnorske naturen

og sei at du elskar han.

Det er vår her i nord, 

vi har vakna til liv att!

Lukk auga...

Kan du sjå leirfivelen

spre sine glade farger mot deg?

Anar du at dagane

aldri har ein slutt?

Sjå...

Det er vår

Ljoset og fargene vil ingen enda ta.

Midnattssola gløder bak horisonten

Våren bring ho med seg 

Snart gjev ho oss sin varme, 

eit gammalt liv som aldri ender.

Høyr...

Bekkane sildrar under bakken igjen

Istappen du såg i går

gret endelause tårar

ned på den mjuke jorda.

Kjenn...

Legg handa di på snøflekken

som er gløymd

Kjenn at kulda under ho forsvinn

grip tak i varmen

som strøymer mot deg

Er det ikkje herleg å føle 

at ein er velkomen?

Opne sjela di...

La alt det positive

ta plass i hjartet ditt

Alt frå gullklåre havspeglar

til nyoppvåkna strå.

Når det regnar

skal du stille stå i vindauget

og sjå at verda

blir fødd på ny.

Du vil kunne telje

kvart eit skott på ungbjørka

kvar ein blome som blir raud

Alt dette-

og meire til

vil vise deg 

den sjarmerande nordnorske våren

slik berre han kan vere...

Stin,  1994